Dobór właściwej instalacji fotowoltaicznej (PV) stanowi kluczowy etap, którego nie można lekceważyć, gdyż wymaga dokładnej analizy zapotrzebowania budynku na energię elektryczną. Fundamentalnym aspektem jest zagwarantowanie, że instalacja PV będzie w stanie dostarczyć wystarczającą ilość energii przez cały rok, adekwatną do rocznego zużycia energii w danym obiekcie budowlanym.
To zagadnienie wynika bezpośrednio z aktualnych warunków rynkowych, które ograniczają możliwość sprzedaży nadwyżki wyprodukowanej energii z mikroinstalacji fotowoltaicznych o mocy do 50 kWp. W praktyce oznacza to, że ewentualna energia przekroczeniowa nie może być bezpośrednio odsprzedana do sieci energetycznej, lecz może być wykorzystywana jedynie na potrzeby własne w późniejszym okresie.
Ważnym aspektem jest również świadomość właściciela instalacji fotowoltaicznej, że posiada on zaledwie rok na efektywne zagospodarowanie nadwyżki wyprodukowanej energii. Po upływie tego okresu niewykorzystana moc przechodzi na własność energetyki, co podkreśla konieczność strategicznego planowania oraz racjonalnego wykorzystania generowanej energii elektrycznej. Dlatego też, oprócz samej instalacji, istotne jest również inwestowanie w systemy magazynujące, umożliwiające przechowywanie i efektywne wykorzystywanie energii w dłuższej perspektywie czasowej.
Zgodnie z zasadą pokrywania potrzeb energetycznych budynku, dobór instalacji fotowoltaicznej odbywa się, a nie wytwarzania energii elektrycznej w celu jej odsprzedaży i czerpania korzyści finansowych.
Instalacja fotowoltaiczna z akumulatorem czy bez?
Konieczność wyposażenia instalacji fotowoltaicznej (PV) w akumulatory, zgodnie z obowiązującymi przepisami regulującymi odnawialne źródła energii, nie znajduje ekonomicznego uzasadnienia. Przepisy te, ujęte w ustawie o Odnawialnych Źródłach Energii, kierują uwagę na brak konieczności stosowania tego rodzaju rozwiązań, zwłaszcza w przypadku większych instalacji. Warto podkreślić, że takie podejście może być rozważane jedynie w sytuacjach wyjątkowych, zwłaszcza w kontekście niewielkich instalacji.
Instalacje fotowoltaiczne pracujące w trybie ON-GRID, czyli zintegrowane z siecią elektroenergetyczną, wykorzystują ją jako swoisty magazyn energii, stosując zasadę tzw. opustu. W przypadku typowych instalacji o mocy szczytowej do 10 kW, za każdy przekazany do sieci kilowatogodzinę energii, można przewidywać odebranie około 0,8 kilowatogodziny energii w ciągu roku. Takie rozwiązanie pozwala na skuteczne korzystanie z zasobów energetycznych, minimalizując jednocześnie potrzebę inwestycji w kosztowne akumulatory, co jest szczególnie istotne w kontekście racjonalnej gospodarki finansowej.
Energia wytworzona przez panele fotowoltaiczne (1) w instalacji fotowoltaicznej przechodzi przez inwerter (2), który konwertuje ją na prąd przemienny. Prąd ten następnie zasila budynek (4) poprzez tablicę rozdzielczą (3). Nadwyżki energii, jeśli występują, są kierowane przez licznik dwukierunkowy do sieci (5) i tam magazynowane. Możliwe jest późniejsze pobieranie zgromadzonej energii z sieci w przypadku potrzeby, a cały proces opiera się na zasadzie tzw. opustu, gdzie za każde oddane i magazynowane 1 kWh energii przysługuje odpowiednia prowizja.
Więcej informacji na temat zasad doboru instalacji fotowoltaicznej:
Instalacja fotowoltaiczna – optymalny dobór
Precyzyjne określenie zapotrzebowania na energię stanowi kluczowy aspekt przy selekcji odpowiedniej instalacji fotowoltaicznej. W przypadku istniejącego budynku, analizę można przeprowadzić, bazując na dostępnych rachunkach za energię, co umożliwia dokładne zrozumienie bieżących potrzeb energetycznych. Natomiast w kontekście nowo wybudowanego domu, niezbędne staje się skorzystanie z tabel zużycia energii lub dedykowanych kalkulatorów, które umożliwiają precyzyjne oszacowanie potrzeb.
Warto podkreślić, że nadmiernie przewymiarowana instalacja fotowoltaiczna, generująca zbyt dużą nadwyżkę energii, może prowadzić do nieopłacalności. Ten nadmiarowy potencjał energetyczny jest bowiem tracony, przechodząc na własność sektora energetycznego. Z drugiej strony, instalacja o zbyt małej mocy może ograniczyć potencjał oszczędności, podnosząc jednocześnie koszt jednostkowy inwestycji i wydłużając okres zwrotu nakładów finansowych.
Kluczowym celem jest zatem osiągnięcie optymalnego zrównoważenia między aktualnymi potrzebami energetycznymi a efektywnością inwestycji. Staranne uwzględnienie tych czynników podczas doboru instalacji fotowoltaicznej pozwala na maksymalizację korzyści ekonomicznych, zapewniając jednocześnie adekwatne pokrycie zapotrzebowania na energię i racjonalne wykorzystanie zasobów.
Dom bez rachunków – czy jest możliwe, aby nie płacić za energię elektryczną?
Montaż instalacji fotowoltaicznej stanowi efektywny sposób na znaczące obniżenie rachunków za energię elektryczną, umożliwiając dostosowanie jej wielkości do pełnego zrównoważenia rocznego zużycia energii w budynku. Warto jednak zaznaczyć, że osiągnięcie absolutnych zerowych kosztów zakupu energii w domu jest niemożliwe. To wynika z faktu, że za energię oddaną do sieci nie generuje się przychodów; jedynie podlega ona magazynowaniu.
Dodatkowo, rachunki za energię obejmują opłaty stałe, które są naliczane niezależnie od ilości pobranej lub oddanej energii w danym miesiącu. Te niezmienne opłaty wynikają z ustalonych taryf i regulacji dostawcy energii. W zależności od przyjętej taryfy oraz dostawcy, roczne koszty stałe mogą być szacowane na około 200 zł brutto. Stanowią one tym samym minimalną kwotę rocznych kosztów zakupu energii elektrycznej w budynku.
Takie zróżnicowane elementy, choć nie pozwalają na osiągnięcie absolutnej bezpłatności energii, wciąż potwierdzają korzyści ekonomiczne wynikające z instalacji fotowoltaicznej, zwłaszcza poprzez znaczne ograniczenie kosztów zakupu energii elektrycznej.
